What happens in Manila, (unfortunately) stays in Manila

"So anong plano mo pag-uwi?"

"Wala. Since I'm definitely coming back here, I'm not planning to do things that I may regret."

Yan ang sinabi ko kay Kiks bago ako umuwi. I planned to be on a break and when I said break, it was really more of not thinking of things that should be done but just playing it by the ear and do what takes my fancies.

Most of the time, I was with my family and relatives. Tumigil ako sa bahay, inikot ang mga kamag-anak, nakinig ng radyo, nakipag-agawan sa mga pamangkin over the internet, nag-isaw, nag-halo-halo at naglaro ng PSP hanggang madaling-araw. Umuwi rin ako sa Batangas, naki-pyesta, nakipag-inuman sa mga tiyuhin at nakipag-diskusyon kung ano ba ang corruption at kung bakit ayaw ko kay GMA - habang masama ang titig ng mga bisitang pulis.

Naki-Mayo Uno rin ako syempre. Pagkatapos ng halos sampung taon, naka-martsa ulit mula uste hanggang LB at mula LB hanggang emba. Sa haba ng lakad na yun, nakipag-reunion na rin sa mga kasama nung bata pa. Nakita ang mga may-asawa, ang mga wala pa, at ang mga nagladlad na. To cap that day, I went to a free concert nina Lolita Carbon, The Jerks, at iba pa.

In between family and politics, I did go out.

Then I met Zeke.

And I thought of what I told Kiks.